■ به یاد همه آنها که بودند و آنها که هستند بخش عمومی

زندگی قافیه ی باران است، گر زمستان شوم و درختان امیدم همه بی رنگ شوند،
دوستانم همه از جنس بهارند و به اندازه ی باران خدا زیبایند.

یک دل ِ بى قرار مى خواهم

نغمه نغمه سه تار مى خواهم

دل پراز شور توست اما من

پرده ها را بِکار مى خواهم

مگر امشب بیاد تو یلداست

که من امشب انار مى خواهم !؟

یار مستانه مى رسد از راه

یا من او را خمار مى خواهم ؟!

فال حافظ نبود حاجتِ دل

شعرى از شهریار مى خواهم

نم گرفته تنِ غزل پوشم

باز باران ببار ، مى خواهم


یلدا مبارک