■ باور ممکن بودن ناممکن بخش عمومی

باور ممکن بودن ناممکن:
روابط انسانی::
روزمرگی::
سفر نه به پول، که به شهامت بستگی دارد.
بفهم که درونت چه می گذرد.
وقتی حس نارضایتی پافشاری می کند، یعنی خدا این حس را آنجا گذاشته، فقط به یک دلیل: باید همه چیز را عوض کنی و پیش بروی.
هوا حاوی نیروی کیهانی است که در هر فرهنگی اسمی دارد.
اگر خودت را فتح کنی، جهان را فتح خواهی کرد.
بشر چقدر از اصلش دور شده است.
تا زمانی که آدم هایی بودند که حاضر بودند کمک کنند، هرگز گم نمی شدم.
بیگانه نیستم چرا که دعا نکرده ام سلامت به خانه برگردم، وقتم را به تصور کردن خانه ام، میز تحریرم، و قسمت خودم از تخت نگذرانده ام. بیگانه نیستم، چرا که ما همگی مسافریم، همه سوال های مشابهی داریم، همان خستگی، همان ترس، همان بخشندگی. بیگانه نیستم، چرا که وقتی خواستم، دریافت کردم. وقتی در زدم، در به رویم گشوده شد. وقتی نگاه گردم یافتم.

الف/ پائولوکوئلیو/ آرش حجازی/ نشرکاروان1390
www.paulocoelhoblog.com
www.arashhejazi.com

"حس زیبایی و شرافت انسانی" فیلم The egg باعث شد با دوستان مهربانم اشتراک گذاری کنم:

لینک اصلی:
http://hw5.asset.aparat.com/aparat-video/e5c9488f89e1d58025379cee3f429c632351754-224p__54627.mp4

لینک کمکی:
http://www.aparat.com/v/fyz7a/%D9%81%DB%8C%D9%84%D9%85_%DA%A9%D9%88%D8%AA%D8%A7%D9%87_%D8%AA%D8%AE%D9%85_%D9%85%D8%B1%D8%BA

و همچنان مومنم بر یکتایی خالقم، و شناختم از درک عاجزانه و حقیر خویش از عظمت و مهر بیکرانش.
«انا لله و انا الیه راجعون» :::: «الله الصمد/لم یلد و لم یولد»
بدرود..

سه شنبه 3 آذر 1394 ساعت 12:01

آراء

مهدی تارک

نظرات

زینب باران

20:55 سه شنبه 3 آذر 1394

ریشه ی تباهی های بشر : حسادت.

محیط پرورش و حفظ عامل تباهی انسان: بی احترامی به
انسانیت..

لطفا به خودم احترام بزارم یعنی متقابلا به دیگران
هم احترام میزارم.

لطفا فعالیت هایی رو انجام بدم که با تمام وجود لذت
می برم و لذتم به هیچکس (بجز حسود بی تلاش) آسیب نرسونه.

(در 3 زمان ارزشمند: حال / 3ماه بعد / 30 سال بعد ::
دقیقا همون حس مفید بودن برای خود و دیگران را دارم که در لحظه ی تصمیم گیری و
اجرا داشتم).

لطفا انسان باشم زیرا ایمان دارم رعایت فضایل
انسانی من رو به آرامش میرسونه.

دین، دولت، اقتصاد، محیط؛ بهانه ای برای ترک حفظ
شعور انسانی نیست.

«اگر خودت را فتح کنی، جهان را فتح خواهی کرد. بفهم
که درونت چه می گذرد.»

***

"ابومحمد مُصلِح‌الدین بن عبدالله :: سعدی شیرازی"

تن آدمی شریف است به جانِ آدمیت/نه همین
لباسِ زیباست نشانِ آدمیت/اگر آدمی به چشم است و دهان و گوش و بینی/چه میانِ نقش دیوار
و میانِ آدمیت؟!/خور و خواب و خشم و شهوت، شَغَب است و جهل و ظلمت/حَیَوان خبر ندارد
ز جهان آدمیت/به‌حقیقت آدمی باش، وگرنه مرغ باشد/که همین سخن بگوید به زبان آدمیت

***

بنی آدم اعضای یکدیگرند / که در آفرینش ز یک گوهرند / چو عضوی به درد آورد
روزگار / دگر عضوها را نماند قرار / تو کز محنت دیگران بی غمی / نشاید که نامت
نهند آدمی

***

لطفا خودم رو اصلاح کنم. من می خواهم پس می توانم. خدایا به امید تو.